Ludwig Deubner
| Ludwig Deubner | |
|---|---|
 Ludwig Deubner skribanta, de August Macke, 1906 | |
| Persona informo | |
| Naskiĝo | 3-an de februaro 1877 en Rigo |
| Morto | 25-an de marto 1946 (69-jaraĝa) en Berlino |
| Tombo | Wilmersdorf Cemetery (en)  
|
| Lingvoj | germana |
| Ŝtataneco | Germanio
|
| Okupo | |
| Okupo | klasika filologo gimnazia instruisto universitata instruisto historiisto religiosciencisto
|
Ludwig August DEUBNER (naskiĝinta la 3-an de februaro 1877 en Rigo, mortinta la 25-an de marto 1946 en Berlino-Schlachtensee) estis germana klasika filologo. Lia patro estis sekretario de orfa tribunalo; en 1902 li nuptis Ottilie Lindley (kvin filoj, unu filino) kaj en 1927 Luise Büsching. La filo Alexander Deubner iĝis profesoro pri fiziko je Berlino.
Vivo
[redakti | redakti fonton]Veninte Germanlandon dum lernejaj jaroj Deubner studis en Marburg, Berlino kaj Gießen. En 1900 li doktoriĝis per laboraĵo pri la antikva entempla dormado (incubatio) kaj la postvivo en la kristana kulto de sanktuloj. En 1903 venis lia habilitiĝo ĉe la Bonna universitato. En 1906 Deubner iĝis eksterorda kaj en 1912 orda profesoro je Universitato de Königsberg. En 1917 li sekvis vokiĝon de Freiburg kaj en 1927 de Berlino.
Graveco
[redakti | redakti fonton]Sub influo de sia instruisto Albrecht Dieterich li ekokupiĝis pri religihistoriaj kampoj sur etnologia bazo. Ĝin li feliĉege unuigis kun elstara filologia talento apogita fare de Usener. Krom kuneldoni (ĝis 1918) "Religionsgeschichtliche Versuche und Vorarbeiten" kaj "Arĉiv für Religionswissenschaft" li ege strebis interpreti antikvajn ritojn kaj kultojn. Liaj esploradoj pri festoj en Atiko (Die attischen Feste, 1932) furoris kaj eĉ hodiaŭ ne devancitis. La samo validas ankaŭ por por multaj aliaj religisciencaj kaj ekzegezaj eseoj.
Deubner ĉiam prenis kiel elirpunkton antikvajn realaĵojn kaj rifuzis formhistoriajn analizojn kie li timis eblan subjektivigon. Por sia studentaro li estis modela instruisto kaj rava parolanto. De la akademianoj hajdelbergaj kaj berlinaj li ŝatatis kiel instigema, inspira kaj senlaca fakulo. Li ege influis la sciencojn pri la antikva epoko kaj estigis multajn gravajn disĉiplojn.
Fonto
[redakti | redakti fonton]Franke, Peter Robert, "Deubner, Ludwig" ĉe: Neue Deutsche Biographie 3 (1957), p. 621 (tie ĉi interrete)
Eksteraj ligiloj
[redakti | redakti fonton]- Informoj pri Ludwig Deubner en katalogo de la Germana Nacia Biblioteko (germane)
- pri Deubner ĉe la baltirilata leksikono BBLD
- verkoj en la katalogo de Göttingen
- Berthold Seewald: "Die deutsche Geheimwaffe war die Funkaufklärung". (pri la rolo de Deubner kiel deĉifristo dum la Unua mondmilito)